Yaygınlaşan hızlı yemek endüstrisine karşı bir tepki olarak 1986'da İtalya'da "yavaş yemek" kavramı tanıtıldı. Yavaş yemek kavramı, bölgeleri yerel yiyecekleri belirleyip kullanmaya ve üretmeye teşvik etmektedir. Bireyler de bu sayede aile ve arkadaşlarıyla yemek yemekten keyif alıp daha sağlıklı beslenmektedirler.
Avustralya dahil 50'den fazla ülke şu anda bu felsefeyi benimsemektedir. İtalya benzer ilkeleri daha geniş topluluklarına uyguladı ve 1999'da adeta bir akım başladı (Cittaslow). Her kasabanın kendine özgü özelliklerini korumak ve sakinlerine daha iyi bir yaşam kalitesi sağlamak istediler.
Yavaş şehir kavramı, nüfusu 50.000'den az olan küçük kasabalar için kullanılabilir. Bu şehirler, sürdürülebilir bir sonuca sahip, topluluk tarafından yönetilen, sürekli iyileştirme ve yenileme sistemidir. Bir şehrin çevresine ve yerel kültürüne dayanır.
Bu şehirlerin amacı; iyi yemek, sağlıklı yaşam, sürdürülebilir ekonomi ortamında toplumun yavaş bir ritim içerisinde canlılığın, yaşamın ve doğanın tadını çıkararak gelişmesidir.
Akyaka(Muğla), Gökçeada(Çanakkale), Halfeti(Şanlıurfa), Köyceğiz(Muğla), Mudurnu(Bolu), Seferihisar(İzmir), Uzundere(Erzurum) şehirleri Türkiye’nin 18 yavaş şehri arasında en çok ziyaret edilen şehirler olarak bilinmektedir.